Ekstrakcja zęba stałego to w stomatologii zwykle ostateczność. Decyzja o wyrwaniu zęba zależy od sytuacji. Jeżeli ząb jest mocno zniszczony i głęboko zainfekowany przez stan chorobowy, lekarz dentysta w pierwszej kolejności zawsze ocenia szanse na jego leczenie zakończone sukcesem. W momencie, kiedy prawdopodobieństwo uratowania zęba jest znikome, wtedy zalecane jest usunięcie zęba. W innych przypadkach dentysta zawsze proponuje metody leczenia, które pozwolą uratować naturalny ząb.

Usuwanie zęba stałego niezbędne jest również w sytuacji, kiedy proces wyrzynania się zębów zostanie zakłócony. Jeżeli ząb np. ósemka rośnie w nieodpowiednim kierunku i napiera na sąsiednie zęby, może wywoływać ogromny, uciążliwy ból. Podobnie w sytuacji, kiedy ząb nie ma wystarczającej ilości miejsca w łuku zębowym, jego nieprawidłowy wzrost może powodować trudne do leczenia powikłania.

Przebieg zabiegu usunięcia zęba stałego jest dość prosty. Chirurg stomatolog zawsze wykonuje go po zastosowaniu znieczulenia miejscowego. Metoda ta ma na celu usunięcie całego zęba z zębodołu rozpoczynając od zwichnięcia zęba, aby przerwać włókna ozębnej i tym samym oddzielenie go od kości. Po usunięciu zęba chirurg stomatolog oczyszcza zębodół i tamuje krew lub zakłada szwy, jeżeli to konieczne. Po zabiegu usunięcia zęba trzeba liczyć się z wystąpieniem dolegliwości bólowych.

Chirurg stomatolog dokłada wszelkich starań, by w czasie ekstrakcji nie dopuścić do uszkodzenia tkanek miękkich i twardych, co ma znaczący wpływ na późniejszy proces rekonwalescencji. Należy pamiętać, że usunięcie zęba wymaga w miarę szybkiej odbudowy luki, aby zapobiec postępującym z czasem procesom zmian w jamie ustnej.